Naceron nun mundo de poucas oportunidades, no mundo do traballo, do esforzo, da lei da supervivencia, na época da fame. Coma tantas outras. Naceron do lado dos escuros.Son mans de traballo, mans de loita, de tempos duros...
Son as mesmas mans que tantas veces me taparon mentres eu durmía... as mans do amor.
angelitos negros
3 comentarios:
:) A veces envidio esas mans. Elas sempre estiveron entretidas en traballos manuais. Cantos pensamentos de nena me veñen á cabeza... si a vida fora como a ven un cativo... como cambian os tempos incluso para as persoas novas. :)
que cheiro máis agradable o desas mans, verdade???
Verdade, cánto cariño souberon dar. As cousas sempre cambian, para os vellos e para os novos, claro... todos imos medrando, sempre, ás veces a grandes estiróns, ás veces ós pouquiños...
Publicar un comentario