Ai, María, que foto tan suxerente!! Gústame moito tamén a do barbeiro de Caminha (moi do estilo doutra que xa publicaches), ese home que viaxou na procura dunha Mercedes. Eran tempos... Bicos a fartar.
hola guapa,me gusta mucho la composicion de esta foto, creo que me gustaria mas si la hicieses paralela a los bolardos, buscando con ellos una guia para leer la foto
un besazo
tengo ganas de verte,que hago con ellas? con las ganas me refiero
María, xa tentei deixar un comment o outro día e non mo aceptou.. Que é das túas actualización case diarias? Espero que a razón sexa as moitas ocupacións agradables.. Bicos Teresa
Motísimas grazas a todos/as polos vosos comentarios. Eu tamén habito bastante o silencio ultimamente e prometo foto para pronto, para compartir con vós a miña ventá. Ata prontiño.
Saber que sigues o outro lado, ainda que nunca sepamos moi ben quenes somos xa me alegra. O silencio é unha necesidade de cada un, ata unha companía tantas veces. Ata prontiño, ata cando queiras
María ánimo muller, que esta vida son tres días ... (En realidade son egoista pois estou desexando volver a ver esas maravillosas fotos que fas ti, e esos textos).
Moitas grazas polos ánimos pero o certo é que non me faltan. Estou animada, ocupada, cunha certa desidia no corpo, e con dificultades técnicas... pero animada si... agora algo máis.
Canto me alegra que xa estés máis animada!! Estar ocupada tamén axuda, iso é bo. En canto ó da desidia, ó mellor, é cousa do mes de novembro (a min pásame sempre por esta época) e xa está a piques de rematar... Ogallá que pronto poidas solucionar eses problemiñas técnicos. Espero que voltes con novos posts, cando ti queiras. Unha aperta, Ana.
14 comentarios:
Ai, María, que foto tan suxerente!! Gústame moito tamén a do barbeiro de Caminha (moi do estilo doutra que xa publicaches), ese home que viaxou na procura dunha Mercedes. Eran tempos...
Bicos a fartar.
Grazas, vou ter que afacerme, realmente, aos bicos anónimos. Benvidos sexan.
hola guapa,me gusta mucho la composicion de esta foto, creo que me gustaria mas si la hicieses paralela a los bolardos, buscando con ellos una guia para leer la foto
un besazo
tengo ganas de verte,que hago con ellas? con las ganas me refiero
María, xa tentei deixar un comment o outro día e non mo aceptou.. Que é das túas actualización case diarias? Espero que a razón sexa as moitas ocupacións agradables..
Bicos
Teresa
eu tamen o espero..bicos
E eu tamén... Boto en falta as túas fotos, María!
María... te sigo, te leo, estoy aquí. Pero en silencio... ¿Perdonarás mi ausencia de palabras? Paso por una época de introspección.
Pero te sigo, te leo, estoy aquí...
Bicos.
Tamén eu boto de menos as túas entradas.
Saúdos, Ana.
Motísimas grazas a todos/as polos vosos comentarios. Eu tamén habito bastante o silencio ultimamente e prometo foto para pronto, para compartir con vós a miña ventá.
Ata prontiño.
Saber que sigues o outro lado, ainda que nunca sepamos moi ben quenes somos xa me alegra. O silencio é unha necesidade de cada un, ata unha companía tantas veces. Ata prontiño, ata cando queiras
Alégrame saber que estás aí e que has volver cando ti o decidas. Uns bicos anónimos non che farán mal, non si?
María ánimo muller, que esta vida son tres días ... (En realidade son egoista pois estou desexando volver a ver esas maravillosas fotos que fas ti, e esos textos).
Moitas grazas polos ánimos pero o certo é que non me faltan. Estou animada, ocupada, cunha certa desidia no corpo, e con dificultades técnicas... pero animada si... agora algo máis.
Canto me alegra que xa estés máis animada!! Estar ocupada tamén axuda, iso é bo. En canto ó da desidia, ó mellor, é cousa do mes de novembro (a min pásame sempre por esta época) e xa está a piques de rematar... Ogallá que pronto poidas solucionar eses problemiñas técnicos. Espero que voltes con novos posts, cando ti queiras.
Unha aperta, Ana.
Publicar un comentario