moitas grazas polos vosos comentarios. ultimamente ando un pouco desconectada e ata me resulta raro que sigades aí, máis motivo aínda de agradecemento. Ana, gústame mirar a auga, as texturas que emerxen dela pese a non ser sólida, as cores que proxecta malia non ter cor. curioso, non? que algo que carece de poida ofrecer xusto iso do que en esencia carece. Unha aperta para vós tamén
5 comentarios:
Está ben eso de comprimir o mundo nunha poza. Moi ben visto.
Noraboas.
Que ben miras na auga, María! A foto e moi bonita. E a canción, tamén.
Unha aperta.
moitas grazas polos vosos comentarios. ultimamente ando un pouco desconectada e ata me resulta raro que sigades aí, máis motivo aínda de agradecemento.
Ana, gústame mirar a auga, as texturas que emerxen dela pese a non ser sólida, as cores que proxecta malia non ter cor. curioso, non? que algo que carece de poida ofrecer xusto iso do que en esencia carece.
Unha aperta para vós tamén
Claro que seguimos aquí. Descubrir os teus posts sempre é un motivo para pensar, sentir e soñar.
Outra aperta.
Encántame a forma que tes de ver as cousas.
Quérote.
Publicar un comentario