E foi alí, no refuxio das túas pálpebras, cando me din conta de que o peoriño non era non saber quen é un ou quen quere ser, senón non ser quen de ver un burro a tres pasos. Ti seguías coa dichosa remexedura do café (para que, se nunca lle botas edulcorante nin hostias?)
Equivócaste, eu uso edulcorante, úsoo de máis, só que non llo boto ao café. En todo caso grazas por continuar a miña historia... hai problemas de vista que mesmo o mellor oftalmólogo non podería curar.
Chegar a saber quen se é ou quen se quere ser creo que é unha das tarefas máis duras do ser humano. Aceptar o que un é ou quere ser xa é un chanzo difícil de subir. Gústanme os textos. Gústanme as fotos (esta moito, as outras tamén). Gústanme as músicas. Gústame o blog.Cando faltades por un tempo bótovos de menos, non sei se máis a María ou a Paulo, ou aos dous, a vosa sensibilidade xunta. ;-)
4 comentarios:
E foi alí, no refuxio das túas pálpebras, cando me din conta de que o peoriño non era non saber quen é un ou quen quere ser, senón non ser quen de ver un burro a tres pasos. Ti seguías coa dichosa remexedura do café (para que, se nunca lle botas edulcorante nin hostias?)
Equivócaste, eu uso edulcorante, úsoo de máis, só que non llo boto ao café. En todo caso grazas por continuar a miña historia... hai problemas de vista que mesmo o mellor oftalmólogo non podería curar.
Chegar a saber quen se é ou quen se quere ser creo que é unha das tarefas máis duras do ser humano. Aceptar o que un é ou quere ser xa é un chanzo difícil de subir. Gústanme os textos. Gústanme as fotos (esta moito, as outras tamén). Gústanme as músicas. Gústame o blog.Cando faltades por un tempo bótovos de menos, non sei se máis a María ou a Paulo, ou aos dous, a vosa sensibilidade xunta. ;-)
grazas polas túas palabras, ben amables, por certo :-)
Publicar un comentario