O homiño non puña moito da súa parte, polo que se ve, e a min dame que mete un pouco de respeto collelo da man e conducilo ao leito, aínda que sexa co nobilísimo fin de "practicar a tenrura". Creo que é a mellor foto de todas as que levas publicadas no blog.
O título, a foto (boísima, por certo)e a historia de Paulo, invitan á reflexión, cousa que se agradece. Alégrome de que, de novo, teñas qué dicir. E, para rematar, un fado... Coido que non se pode pedir moito máis. Saúdos, Ana.
grazas polo do ollo fotográfico, que polo menos sería a medias, non? :-). Gracias polo comentario de Ana, a reflexión é unha parte importante, non?, alégrame que che fixera reflexionar, a min tamén, este Paulo éche así, un pouco falador de máis e sempre perseguido por preguntas. Quedou moi contento, cónstame, polo teu comentario. Grazas por estar aí e por participar deste fogarciño que pouco a pouco se vai amoblando.
5 comentarios:
O homiño non puña moito da súa parte, polo que se ve, e a min dame que mete un pouco de respeto collelo da man e conducilo ao leito, aínda que sexa co nobilísimo fin de "practicar a tenrura".
Creo que é a mellor foto de todas as que levas publicadas no blog.
Grazas.
QUEDOU BÁRBARA NENA!! Encántame a composición e a cor...a cor e increible.... o ollo fotográfico dende logo esta vez lucíuse.. ;)
biqui
O título, a foto (boísima, por certo)e a historia de Paulo, invitan á reflexión, cousa que se agradece. Alégrome de que, de novo, teñas qué dicir. E, para rematar, un fado... Coido que non se pode pedir moito máis.
Saúdos, Ana.
grazas polo do ollo fotográfico, que polo menos sería a medias, non? :-). Gracias polo comentario de Ana, a reflexión é unha parte importante, non?, alégrame que che fixera reflexionar, a min tamén, este Paulo éche así, un pouco falador de máis e sempre perseguido por preguntas. Quedou moi contento, cónstame, polo teu comentario. Grazas por estar aí e por participar deste fogarciño que pouco a pouco se vai amoblando.
Publicar un comentario